Python

Python Fonksiyon Kullanımı

Fonksiyon, yalnızca çağrıldığında çalışan bir kod bloğudur.

Parametre olarak bilinen verileri bir fonksiyona aktarabilirsiniz.

Bir fonksiyon sonuç olarak verileri geri getirebilir.

Fonksiyon Oluşturma

Python’ da Fonksiyon tanımlamak için def anahtar sözcüğü kullanılır.

Örnek:

Fonksiyonu Çağırma

Python’ da fonksiyonu çağırmak için Fonksiyon adı yazılır ve ardından parantez açılıp kapatılır.

Örnek:

Ekran Çıktısı:

Merhaba Dünya.

 

Parametreler

Bilgiler fonksiyon içine parametre olarak aktarılabilir.

Parametreler parantez içinde işlev adından sonra belirtilir. İstediğiniz kadar parametre ekleyebilirsiniz, sadece virgül ile ayırın.

Aşağıdaki örnekte bir parametreli (param1) bir fonksiyon görüyorsunuz.  Fonksiyon çağrıldığında, tam adı yazdırmak için fonksiyon içinde kullanılan bir ilk adı geçiyoruz:

Örnek:

Ekran Çıktısı:

Emil Refsnes
Tobias Refsnes
Linus Refsnes

 

Varsayılan Parametre Değeri

Aşağıdaki örnek, varsayılan bir parametre değerinin nasıl kullanılacağını gösterir.

Fonksiyonu parametresiz çağırırsak, varsayılan değeri kullanır:

Ekran Çıktısı:

I am from Sweden
I am from India
I am from Turkey
I am from Brazil

Yukarıdaki örnekte görüldüğü gibi fonksiyona herhangi bir parametre gönderilmediği durumda default olarak tanımlı olan “Turkey” değeri yazdırılmaktadır.

 

Return İfadesi

Bir fonksiyonun bir değer döndürmesini sağlamak için return ifadesini kullanın:

Ekran Çıktısı:

15
25
45

Recursion (Özyineleme)

Python ayrıca fonksiyon özyinelemesini de kabul eder, bu tanımlanmış bir fonksiyonun kendisini çağırabileceği anlamına gelir.

Recursion ortak bir matematiksel ve programlama kavramıdır. Bir fonksiyonun kendisini çağırdığı anlamına gelir. Bu, bir sonuca ulaşmak için verilerde dolaşabileceğiniz anlam avantajına sahiptir.

Geliştiricinin özyinelemeye çok dikkat etmesi gerekir; çünkü asla sonlandırılmayan veya aşırı miktarda bellek ya da işlemci gücü kullanan bir işlevi yazmak oldukça kolay olabilir. Ancak, doğru yazıldığında özyineleme programlama için çok verimli ve matematiksel olarak zarif bir yaklaşım olabilir.

Bu örnekte, tri_recursion (), kendisini çağırmak için tanımladığımız bir işlevdir (‘yineleme’). K değişkenini, her tekrarlama yaptığımızda azaltan (-1) azaltan veri olarak kullanırız. Özyineleme, koşul 0’dan büyük olmadığında sona erer (yani 0 olduğunda).

Yeni bir geliştiriciye bunun tam olarak nasıl çalıştığını hesaplamak biraz zaman alabilir, öğrenmenin en iyi yolu onu test etmek ve değiştirmektir.

Örnek:

Ekran Çıktısı:

1
3
6
10
15
21

 

Etiketler

3 Yorum

Yorum yapmak için tıklayın